Grote vraag naar cultuur in de vluchtelingenkampen op Cyprus

De migranten die afgelopen weken hebben deelgenomen aan de activiteiten van Sant’Egidio in Cyprus, verlangen naar een toekomst en een nieuw leven na de verschrikkingen van oorlog en vervolging en zijn niet bang om zich hard in te spannen. 

Dat blijkt uit de taallessen – Engels en Italiaans – die de Gemeenschap heeft geopend in Nicosia, Larnaca en het vluchtelingenkamp in Pournara. Deze lessen zitten vol met jongeren en volwassenen van diverse herkomsten zoals Somalië, Congo, Kameroen, Syrië, Palestina, Libanon, Nigeria en ook Afghanistan, Pakistan en Soedan. Allemaal plekken die op verschillende, maar altijd dramatische manieren het toneel zijn van humanitaire tradities, waardoor mensen hun thuis verlaten om elders een veilig leven te zoeken.

Het uitreiken van de certificaten voor de eerste cursus (de tweede cursus is recent begonnen) was een bevestiging voor de studenten dat zij de cursus met toewijding en ernst hebben gevolgd. School en vriendschap geven weer hoop en tonen aan dat het mogelijk is om het leven weer op te bouwen na de verschrikkingen van oorlog en vervolging. Vreugde en emotie waren op ieders gezicht te zien, ook bij de docenten van de Gemeenschap en bij de jongeren en volwassenen die ervoor kozen hun ‘vakantie’ door te brengen met asielzoekers. Dit bood een kans voor ontmoetingen die een ander begrip van de wereld bieden.

Ook kinderen genieten van school als een ruimte waar ze een normale kindertijd kunnen ervaren. In de vluchtelingenkampen van Kofinou en Limnes, zo’n veertig km van de hoofdstad, worden activiteiten georganiseerd voor de kinderen die gelijkaardig zijn aan de activiteiten van de School van Vrede. De vreugde om papier, schriften en kleuren in handen te kunnen nemen is voelbaar. Veel van deze kinderen hebben nooit school gehad of hebben deze al lange tijd verlaten. Bovendien mogen we de angst die deze kleine kinderen voelen niet onderschatten. Naast de moeilijke omstandigheden van het leven in een vluchtelingenkamp, moeten deze kinderen samen met hun ouders vaak lange tijd wachten (meestal acht tot negen maanden). Deze wachttijd hangt samen met hun aanvraag voor politiek asiel of de frustratie van degenen die, na afwijzing, wachten op repatriëring. School is dus, zowel voor kinderen als voor jongeren en volwassenen, een doorbraak in de muur die hen scheidt van een vreedzame toekomst. Daarom speelt school een belangrijke rol in de aanwezigheid van Sant’Egidio in de vluchtelingenkampen, die niet alleen vriendschap, verfrissing en goed eten biedt, maar vooral een zaadje van hoop plant.

12 augustus 2024 – www.santegidio.org